Over hoe iedereen normaal moet zijn, in de smalste zin van het woord.
Je leest over hoe ik het ervaar als kijker, zorgprofessional, moeder van 4 hoogbegaafde kinderen en als intens mens met mijn eigen kwetsbaarheden.
Nu eerst deel 1: als kijker
Gisteren heb ik weer verder gelezen in de dagboeken van Etty Hillesum, over haar persoonlijke ontwikkeling richting een verdiept bewustzijn middenin de tweede wereldoorlog. Ze sterft in een concentratie kamp. Het boek blijft mij trekken, haar verhaal blijft me raken. Het biedt ook troost. Ik denk dat ze heel blij zou zijn als ze zich besefte dat ze toch postuum schrijver is geworden en daarmee zoveel mensen ter wereld bijstaat. Etty spreekt over discipline, dat leert ze van haar beste vriend, minaar en gids: was je gezicht met koud water, doe oefeningen, werk en studeer en ga dan pas ontbijten. Het houdt je lijf sterk en je hart en hoofd zuiver. Eerlijk gezegd heb ik het me al vaak voorgenomen, maar bijna nooit lukt het me om de dag zo te beginnen.
Het is nu 10:00 uur s’ ochtends. Ik heb mijn havermout op, ik heb ruim een uur yoga gedaan, de kinderen naar school geholpen en een koffie gehaald. Nu zit ik hier en moet ik met een volle maag en een vol hoofd maar gewoon gaan schrijven over een onderwerp dat mij niet meer loslaat.
De psychiatrie, de GGZ, de zorg…………..de diagnose fabriek.
Via allerlei wegen wordt mijn aandacht iedere keer weer getrokken naar de misstanden in ons zorgsysteem. Als kijker, als professional, als moeder en als intens denkend en voelend mens. Vanuit deze 4 verschillende rollen, zie ik steeds hetzelfde: Het systeem klopt niet.
"Het systeem klopt niet. Het systeem is ziekmakend"
Als kijker
Ik volg het programma Tygo in de psychiatrie (https://www.npo3.nl/tygo-in-de-psychiatrie/POMS_S_EO_15705622). In de media en op linkedin is het inmiddels een veelbesproken programma. Tygo interviewt verschillende mensen die al een lange geschiedenis in de psychiatrie hebben. Hij portretteert ze met audiovisuele middelen. Het worden pure en oprechte portretten. Ik bewonder Jason, Jeroen en de anderen om hun moed zich zo kwetsbaar te tonen.
Absurdistische financiële prikkels
Het is ook belangrijk dat ze hun verhaal doen en gehoord worden. Er komt steeds meer aandacht voor het negatieve effect van financiële prikkels binnen een tak van de zorg waarin men het complexe menselijke brein en bewustzijn probeert te doorgronden. Hoe is het mogelijk om binnen 1 uur een diagnose te stellen? Verzekeringen eisen het. Pas met een diagnose komt er geld los. Als je hulp wil zonder dat je een diagnose hebt, dan zullen sommige gemeentes die hulp vergoeden middels PGB. Veel vaker is er dan geen geld beschikbaar om zorg in te kopen.
"Zo ontstaat er een diagnosefabriek in plaats van een warm systeem waarin mensen met soms bescheiden vormen van ondersteuning hun leven weer vol kunnen gaan leven. Een zeer absurdistische prikkel."
‘Je zit met je ego in je werk vast, schat. Dat is niet goed’.
Ik was oprecht geschokt over de geluidsopname van 5 willekeurige diagnostische gesprekken tussen zorgverleners en Zahar. Zahar is een vrouw die psychische klachten heeft, maar daar zelf mee heeft leren omgaan. Het is niet altijd makkelijk, maar het lukt. In de gesprekken werd de een na de andere diagnose benoemd als optie. Met ogen groot van verbazing heb ik gekeken en geluisterd naar deze gesprekken. Vooral naar het gesprek van een mannelijke psychiater met Zahar. Een gedeelte van het gesprek verliep als volgt. Zahar noemt haar klachten:
Zahar: [ik voel me …] Angstig, heb ik nu ook een beetje
Psychiater: Voor mij? (er klinkt een lach door in zijn stem)
Zahar: Ik sla misschien een beetje door in mijn werk, ik kan niet zo goed stoppen.
Psychiater: nou, je bent een perfectionist hè.
Zahar: Ja….. misschien.
Psychiater: Oef, complex. Hobbys?
Zahar zegt lachend: Mijn werk?
Psychiater: Oeh, triest.
Zahar: ja, is dat triest?
Psychiater: Ja, je ego zit in je werk vast, schat, dat is niet goed. Je bent kwetsbaar, type A. Alles wat je met een klassiek woord burn-out noemt heb je wel.
[Met Type A bedoelde deze psychiater waarschijnlijk een persoonlijkheidstheorie waarin men spreekt van Type A en type B. Bij beide types horen andere karaktertrekken. Voor meer informatie zie: https://en.wikipedia.org/wiki/Type_A_and_Type_B_personality_theory]
Twee hoogbegaafde kinderen en hun ervaringen met de GGZ
In mijn vervolgblog over dit onderwerp zal ik schrijven hoe ik als zorgprofessional met dit systeem te maken krijg. Ik beschrijf mijn zoektocht om als professional buiten het systeem te blijven en tegelijkertijd wel financiële middelen te vinden zodat mensen mijn dienstverlening kunnen betalen. Ook bespreek ik de situatie van twee hoogbegaafde kinderen en hun ervaringen in de GGZ. Bij een hoogbegaafd meisje zijn er in mijn ogen meerdere onterechte diagnoses gesteld. Ze is pas 11 jaar. Een hoogbegaafde jongen heeft een verdrietige toekomstdroom voor zichzelf.
Beide kun je begin volgende week vinden in mijn vervolgblog op https://jolandascherpenzeel.nl/bewustzijn-blog. Mocht je hem in je mail willen ontvangen, stuur dan een mailtje naar This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it..
Je kunt je inschrijven voor mijn nieuwsbrief met meer van dit soort blogs door mij een mailtje te sturen of je aan te melden via https://jolandascherpenzeel.nl/contact (doorscrollen naar beneden) of op https://noviabegeleiding.nl/